Ik wil zijn zoals jij. Waarschuwend verhaal voor kinderen
Fables zijn waarschuwingen verhalen, goed waardezenders . Het zijn fantastische hulpmiddelen om kinderen te onderwijzen en hen te leren emoties en gevoelens te benoemen. In dit geval is Lolo een papegaai die uiteindelijk niet wordt geaccepteerd. Hij wil zijn zoals andere dieren. Maar uiteindelijk leer je een geweldige les.
Fables zijn waarschuwingen verhalen, goed waardezenders . Het zijn fantastische hulpmiddelen om kinderen te onderwijzen en hen te leren emoties en gevoelens te benoemen.
In dit geval is Lolo een papegaai die uiteindelijk niet wordt geaccepteerd. Hij wil zijn zoals andere dieren. Maar uiteindelijk leer je een geweldige les.
De fabel van Lolo, heeft de papegaai niet wil worden papegaai
In de jungle leefden allerlei dieren leefden in vrede en harmonie. De meest prominente was Lolo, een papegaai met opvallende kleuren die zich niet hield aan wie hij was. Hij wilde hetzelfde zijn als de rest van de dieren, en daarvoor kopieerde hij iets dat karakteristiek voor hen was.
Lolo zoals elke ochtend, vloog hij door de blauwe lucht geschilderd in de jungle. Vanuit de hoogte zag Lolo hoe een giraf zijn lange nek uitstrekte om de hoge bladeren van de bomen te bereiken. Lolo gleed soepel om subtiel te leunen op een van de sterke takken waar de giraffe stilletjes de groene bladeren proefde.
- Giraffe, ik wil zoals jij zijn. Ik wil zo lang zijn dat ik nergens bang voor ben, of voor wie dan ook, 'zei de papegaai opgewekt.
De giraffe keek verbaasd naar de kleine papegaai.
- Ben je gek? Plaag je me? Hoe kun je zoals ik zijn als je geen nek hebt zolang als de mijne! Stop met me lastig te vallen en blijf vliegen.
Lolo schrok van de reactie van de giraf en vertrok.
nauw kijken, zag hij een leeuw het ontwaken uit zijn nap belonen, benaderde hem voorzichtig en bibberend zei hij dat de grote kat.
- Ik wil hetzelfde zijn als jij, om nergens bang voor te zijn en om gerespecteerd te worden met een eenvoudig gebrul.
De leeuw barstte in lachen uit. Denken dat dat kleine wezen veel gevoel voor humor had.
- Natuurlijk wil je zoals ik zijn. Ik ben de koning van de jungle, maar om koning te zijn, zie ik niet dat je een lange manen als de mijne laat zien.
Lolo negeerde zijn majesteit de leeuw en vloog weg om af te koelen tot een vijver, waar ze baadde een kleine baby olifant. De papegaai landde en landde op de rug van de kleine olifant.
- Wees niet bang, ik ben net als jij, ik ben een olifant. Als fruit, net als jij. En ik wil mezelf graag opfrissen.
De kleine olifant dacht dat de papegaai hem bedroog en hij liet zich niet misleiden.
- U bent niet een van ons, u bent geen olifant. Om praatgraag te zien ... Waar heb je je grote oren?Waar is je lange slurf? ... je niet eens hoektanden lang als mijn ouders ben je ook erg klein en vol veren. Ik weet niet wat je kan zijn, maar als je weet dat zult versteld staan van uw schoonheid. Ik moet gaan, mijn moeder roept me. Tot ziens!
Lolo begon te flaquearles krachten, wist niets van zichzelf en zijn verlangen om te weten wie hij was gingen uit als een vlam. Plotseling, zag verschijnen een vogel met heldere kleuren , een vogel van de vreemdste dat Lolo werd gezien in zijn leven. Anyway vogel die leek het meest interessant. Wandelen en tentoongesteld haar mooie veren, kleuren versmolten tussen hen, het was alsof iemand hun beste kleuren waren gemengd en kleur zou hebben gegeven aan die vogel was de meest elegante van alle vogelsoorten noemde zichzelf pauw.
Lolo werd verliefd op de verscheidenheid van kleuren die deze bewaard in zijn elegante staart. Lolo was duidelijk, en had geen tijd om na te denken.
- Nu weet ik. Ik ben net als jij. Wat werd bedrogen! Je hebt een zeer kleurrijke snavel en veren, zoals ik ze heb.
De jonge papegaai straalde van vreugde en kon niet geloven dat na zoveel inspanning en zo vaak verwarren met als gegeven hebben. Pauw bleef kijken de kleine papegaai met een vriendelijke gebaar vol tederheid.
- Ik heb veel over je gehoord, Lolo, dus wat is je naam toch?
Lolo knikte schaapachtig en kijken neer op de vloer. Dat majestueuze vogel opgelegd respect.
- Kom met me Lolo, is het tijd om te weten wie je bent.
Lolo volgde de pauw, had hij hem veel vertrouwen gebracht en zijn woorden zou al uw vragen te beantwoorden. Wie was hij echt? Het duurde een vijver waar het water was glashelder.
- Asómate en vertel me ... Wat zie je?
Lolo gehoorzaamde. Hij benaderde de kust en zag zijn reflectie. Een felgekleurde papegaai, rood als vuur, afgewisseld met gele zon, die haar veren met groene weelderige jungle vernietigen van hun veren van een blauwe saffier.
- Nou ...? Wat zie je? Hij vroeg de pauw geduldig te willen het antwoord van Lolo weten.
Teleurgesteld en verdrietig, alsof zijn hele inspanning verdwenen als rook, zei Lolo ...
- Ik weet niet iets of iemand gewoon mezelf te zien.
Lolo draaide het hoofd naar beneden, en begon te lopen doelloos, nog steeds niet weet wie hij werkelijk was. Derrepente Pauw legde zijn vleugel Lolo borst dwingt hem om te stoppen. Lolo keek verbijsterd.
- Je zei het. Je ziet jezelf waarom dit verdriet? Wat grotere vreugde kan hebben in het leven om te weten dat je bent uniek. Wetende dat er wellicht veel papegaaien je dezelfde soort, maar niet zo identiek je papegaai. Je hoeft nooit te worden als andere dieren. Waarom u wilt zo sterk zijn als een leeuw als je in staat om zware stormen te weerstaan en vliegen in de regen zijn?Waarom een lange nek zoals die van een giraf, als je vanuit de hoge hemel zijn grote en uitgestrekte vlaktes kunt zien? Het leven heeft je vleugels gegeven om niet te moe te vliegen door je intense blauwe luchten, om je prachtige zonsopgang te zien ontwaken om goedemorgen te zeggen voor de stralende zon. Je schijnt voor jezelf, en vergeet nooit dat je veel waard bent en nooit minder dan de rest.
Lolo werd nooit meer gekleineerd, hij herinnerde zich elke dag de woorden van de wijze pauw. Hij had gelijk, een leeuw probeerde nooit als een zebra of een zebra als een leeuw te zijn. Elk dier had zijn eigen aard en zijn eigen manier van zijn.
Lolo elke dag die voorbijging was meer hem en veel sterker, hij was meer zeker van zichzelf. Het vloog met veel meer kracht dan voorheen. Hij heeft nooit meer een ander dier lastig gevallen. En dat verhaal en die woorden worden vandaag verteld aan hun jongen en zij zien hun vader een vogel zo groot van geest als de echte steenarend.
Fabel geschreven door Saray Carrero.
