Wanneer kinderen overgeven om aandacht
Elke dag ouders waar we voor staan gevarieerde en complexe situaties in het opvoeden en opvoeden van onze kinderen die we vaak niet weten te hanteren. Een daarvan is wanneer kinderen braken, vermoedelijk, om aandacht te krijgen . Wat zit er achter dit gedrag? Waarom moet je op deze manier de aandacht trekken?
Elke dag ouders waar we voor staan gevarieerde en complexe situaties in het opvoeden en opvoeden van onze kinderen die we vaak niet weten te hanteren. Een daarvan is wanneer kinderen braken, vermoedelijk, om aandacht te krijgen .
Wat zit er achter dit gedrag? Waarom moet je op deze manier de aandacht trekken? Hebben ze geleerd dat als ze overgeven we meer aandacht aan hen besteden of misschien hebben vastgesteld dat ze door dit soort gedrag krijgen wat ze willen of iets vermijden dat ze haten? Wat moeten ouders in deze omstandigheden doen: het gedrag negeren of eraan deelnemen en handelen?
Wat te doen als onze kinderen braken om aandacht te krijgen 
Negeren is niet de oplossing
. Bij het lezen van dit probleem zullen we zien hoeveel professionals met een meer gedragslijn ons zullen adviseren om te handelen als met driftbuien: reinig het kind en negeer het braaksel. Ze zullen erop staan dat we moeten voorkomen dat het kind leert wat hij wil door dit soort gedrag en dat daarom het beste is om het braken te negeren. Echter, als we negeren vergeten we alleen het echte probleem op te lossen, dat in geen geval overgeeft. Wanneer we ons richten op het negeren van het braaksel dat ons kind provoceert, richten we ons alleen op de gedragsuitdrukking van een dieper probleem. We verbleven met het kind braakt en proberen te stoppen met het doen is vergeten dat wat er werkelijk gebeurt er met onze zoon
: waarom braakt, die tot doel heeft om te krijgen wat je nodig hebt, enz. Wanneer een kind braakt om zogenaamd te bellen, moet er aandacht worden besteed aan een diepere analyse en moet precies worden vastgesteld wanneer en waarom deze braaksel optreedt. We moeten ontdekken of ze worden geprovoceerd om te vermijden dat ze naar school gaan, om niet 's nachts alleen te zijn, enz. Met andere woorden, wanneer het kind braakt moeten niet proberen te doen om het te stoppen, zo niet achterhalen wat de oorzaak is die leidt hem op te treden en om oplossing te brengen.
Op deze manier wordt duidelijk dat negeren niet de oplossing voor het probleem is. Alleen negeren zorgt voor meer leed.Wanneer een kind overgeeft om zogenaamd aandacht te krijgen, probeert hij ons niet te manipuleren, hij wenst alleen dat een situatie die ongemak genereert verdwijnt. Een situatie die niet weet hoe te verbaliseren en uit te drukken omdat het nog steeds te klein is om te weten hoe het moet. Het is onze taak om te ontdekken wat het is en het een oplossing te bieden. Op dit punt zal het braken eindigen. Ondertussen moet je met heel veel geduld, liefde en rust handelen. Geen geschreeuw, straffen of terechtwijzingen.
Het is waar dat deze procedure langer en arbeidsintensiever kan zijn, maar het is het meest gunstig voor de emotionele en psychologische ontwikkeling van het kind.
Negeren is niet de oplossing
. Bij het lezen van dit probleem zullen we zien hoeveel professionals met een meer gedragslijn ons zullen adviseren om te handelen als met driftbuien: reinig het kind en negeer het braaksel. Ze zullen erop staan dat we moeten voorkomen dat het kind leert wat hij wil door dit soort gedrag en dat daarom het beste is om het braken te negeren. Echter, als we negeren vergeten we alleen het echte probleem op te lossen, dat in geen geval overgeeft. Wanneer we ons richten op het negeren van het braaksel dat ons kind provoceert, richten we ons alleen op de gedragsuitdrukking van een dieper probleem. We verbleven met het kind braakt en proberen te stoppen met het doen is vergeten dat wat er werkelijk gebeurt er met onze zoon
: waarom braakt, die tot doel heeft om te krijgen wat je nodig hebt, enz. Wanneer een kind braakt om zogenaamd te bellen, moet er aandacht worden besteed aan een diepere analyse en moet precies worden vastgesteld wanneer en waarom deze braaksel optreedt. We moeten ontdekken of ze worden geprovoceerd om te vermijden dat ze naar school gaan, om niet 's nachts alleen te zijn, enz. Met andere woorden, wanneer het kind braakt moeten niet proberen te doen om het te stoppen, zo niet achterhalen wat de oorzaak is die leidt hem op te treden en om oplossing te brengen.
Op deze manier wordt duidelijk dat negeren niet de oplossing voor het probleem is. Alleen negeren zorgt voor meer leed.Wanneer een kind overgeeft om zogenaamd aandacht te krijgen, probeert hij ons niet te manipuleren, hij wenst alleen dat een situatie die ongemak genereert verdwijnt. Een situatie die niet weet hoe te verbaliseren en uit te drukken omdat het nog steeds te klein is om te weten hoe het moet. Het is onze taak om te ontdekken wat het is en het een oplossing te bieden. Op dit punt zal het braken eindigen. Ondertussen moet je met heel veel geduld, liefde en rust handelen. Geen geschreeuw, straffen of terechtwijzingen.
Het is waar dat deze procedure langer en arbeidsintensiever kan zijn, maar het is het meest gunstig voor de emotionele en psychologische ontwikkeling van het kind.
